11 Nisan 2016 Pazartesi

Mavi Sinek

Çok yeşil etraf.
Garipsedim.
Yeşil olan şeyleri garipsemeye başladım.
kafatasımın içi, bir kaç santimetre küp  yeşille dolu.
-en sevdiğim-

Bir ses ki kırık cam parçaları gibi batıyor beynime.
Uykulu sesi acıtıyor. Sırf uykudaki hali - sadece-
O zaman Nemesis susuyor, nefesini tutuyor işte.

-Bir kahveli bira istedim.-

Kadın, susuyor. Böylece bir kere daha o sarı çöle atıyor kendini.

Yepyeşil etraf. Garipsiyorum.
o sarı çölde kafatasımın içi, bir kaç santimetre küp yeşille dolu.

Yeşil bir betimleme ile kıpkırmızı güneşe adım atıyorum.

Elimi tutan? Rengarenk yeşillikte
-istersen yalnızlık de ona-
Mavi Sinek.

10022012

Kendi Kendine Konuşmalar

Burada öylece durmayı öğreniyorsun, yalnızlığı. Öksürük nöbetlerine de alıştın, mevsimlerin eksik geçmesine de. Diretmenin anlamsızlığını, koyvermeyi ama yine de umut etmeyi -öğreniyorsun. Okul çıkışlarında ödevleri kaldırım üstünde yapan, -eve gittiğimizde bütün zamanın bize ait olduğuna inanan-çocuklardık biz. Öğreniyorsun zaman hep geçiyor, o çalar saat 7 dedim mi ötüyor, o vapur 8 dedim mi kalkıyor. Zaman geçiyor; ama sen ne yelkovanı biliyorsun ne akrebi. Sabır mı? Kalmadı. Çünkü her gün, her saat ve her dakika sabretmeyi deniyorsun. Deniyorsun işte en azından. 24 yıldır aynı yokuşu iniyor, aynı merdivenlerden çıkıyorsun. Aynı kapıdan giriyor, kendine ait bir kapının olmadığından yakarıyorsun. Yakarıyor musun? Artık isyan da mı etmiyorsun, tükendin mi? Şükretmeyi mi öğretiyorlar. Bu zaman denilen şey, en çok çocukken geçiyor, kaldırımlarda ödev de yapsan, akşam ezanında o kapıdan gireceksin. Zaman, ucu zehirli keskin bıçak-

10 Nisan 2016 Pazar

Sri Lanka

Mimozalar açtığına göre gidebilirsin bayım.
Kış da senin yaz da benim.
Bahar hep ayrı, hep kırık.
Mimozalar solduğunda bayım, yoksun biliyorum.

20022016