24 Kasım 2015 Salı

İstifa Ediyorum

Aynı anda kaç kişi -bıktım- diyor kim bilir birbirinden habersiz.
Aynı anda kaç kişi küfürü basıyor farklı kişilere, olaylara, olgulara belki Allah'a -hâşâ- 

Hayat bu; koca bir fanusta nefes almaya çalışan, hep olduğun yerden başka bir yere gitme hayaliyle yaşayan; ama olduğu yere köklerini salmış iki adım atamayan zavallı yaratıklarız işte -çoğumuz- 

Her sabah uykudan feragat edip, yollara düşen -belki sabah ezanıyla-,
yol boyunca başka bir işte mutlu olur muyum, o iş ne olmalı vs gibi soru işaretlerini evrenin tüm boşluğuna yollayan, sonunda "evreka!" diyemeyeceğini bilen otomatik portakallar da afrikaya dahil Cemal'im. 

Öyle ki kendi adıma konuşacak olursam 16 yıl yetmez gibi ikinci üniversiteyi okuyan bir çıkmaz sokak yolcusu olarak işe giderken vapurdan atlayıp balıklara yem olma fikri her şeyden, girdiğim bütün derslerden, okuduğum tüm kitaplardan daha doğru daha güzel geliyor.
Çünkü balıklara vitamin olma fikri işe gittiğimde müşterinin vereceği brieften daha ulvi bir görev bence. 

Sevgili tanrı kusura bakmasın, babaların mutsuz olduğu bir dünyada balıkları en azından mutlu etmek ölen bir evladın son gülüşleri olur. Yani cennet yok ise burada arafta da kalamayız değil mi? 

Ben yarın erken kalkacağım. Çünkü istifa etmem gereken bir işim var. İyi geceler.