deniz: bulutun kokusu, hüma kuşunun gölgesi.
güneş ,tam festival nedensiz hüzünlerde.
anaforunda yalnızlığın görmek ile gitmek eylemi.
zamanı geldiğinde, gelen yerde olacağım.
durduğu yerde kırmızı.
bütün dağınıklığımla
tüm betimlemelerle yanacağım
son mısra adam olsun ki,
günlerin tutuştuğu
bilmem kaçıncı paralelin gecesinde
İstanbul'da olmayacağım.
ne bir sahil kalır geriye
ne bir zamansızlık raks eden Umay'da
bu baharın akşamüstünde bir yerlerde unuttuğum yerdeyim.
Halki:
bir ada, sarkacı Marmara'nın.
şimdi gitsem şu bilmem kaçıncı paralelin vaktinde
deniz var mıdır bulut kokan?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder